رفقا یادتون نره "رشد" یک فرایند جمعیه. شما تک نفره نمیتونید رشد کنید. پس تا میتونید تلاش کنید دیگران آگاه شن. رشد تک نفره تقریبا تاثیری روی زندگی شما نداره چون همچنان اصطکاک و تنش رو با دیگران دارید. رشد جمعی هست که ارامش میاره برامون.
صبح خبر رو خوندم. Cnn نوشته بود از قول ناسا: که از یه سیاره با فاصله ۵۰۰ میلیون سال نوری، هر ۱۶ روز سیگنال رادیویی دریافت میکنه!
از صبح تو افکارم غرقم. که اون سیگنال‌ها چی میخواد بگه؟! داره پیام خاصی میده؟ موحودات خاصی دارن پیام میدن یا اینها هم کشف تازه ای در کائناته و فقط ما الان بهش دست پیدا کردیم و چیز مهمی نیست؟!
اگه پیام خاص از موجود خاصی باشه چی؟ چند میلیون سال قبل این پیام رو فرستادن که ما الان دریافتش کردیم؟ چی گفتن؟ نکنه یه موجود تنها که تنها امیدش ما ادم‌های ناامیدکننده بودیم، اَزمون کمک خواسته.؟! نکنه پیامها برا همیشه قطع بشه و ما نفهمیم چی شد و چی گفت؟!
چقدر هیجان میده بهم، اینکه ما حقیریم و هیچی نیستیم.
کاش پیامها قطع نشه. کاش ناامید نشده باشن. کاش دوست باشیم با هم
من فضا رو دوست دارم. آدم فضایی‌ها رو هم. اصلا هرچی از فضا بیاد.
بعد از اون سیگنال‌ها یه خبر اومد که قراره یه شهاب‌سنگ بخوره زمین و همه چیز رو به فنا بده. خبر اینقد هیجانی و بدون بازتاب بود که اصلا نیاز نداشت پیگیری کنم واقعیه یا نه؟! خب معلوم بود این خبر اگه واقعی باشه مثه بمب میترکید نه اینکه فقط ما ایرانی‌ها با میانگین ضریب هوشی ۸۴ بهش توجه کنیم!
اما کاش واقعی بود. چه لذتی داشت خبر اینکه قراره همه باهم نابود شیم. خیالمون راحت باشه دیگه هیچکس نمیمونه بعد از ما که بیرحمانه قضاوتمون کنه. اونوقت میتونستیم راحت مجنون باشیم. راحت عشق بازی کنیم. راحت لیلی رو بغل کنیم و دیگه با کنایه حرف نزنیم و رفتار نکنیم. لیلی راحت داد بزنه کی رو دوست داره. مجنون خیال‌پردازی نکنه که لیلی چرا ظرف منو شکست؟ میتونستیم همه همدیگه رو با خیال راحت ببوسیم. همین بس نیست؟ می‌شد همه همدیگه رو با خیال راحت ببوسیم.
درباره این سایت